Diepzielduiken
Spaceholder
Tijdens mijn leven heb ik behoorlijk wat ervaringen mogen doorleven, daardoor weet ik wat emoties met een mens kunnen doen. Heb ik mogen leren hoe waardevol het is om deze juist te voelen en om ze te doorleven.
Tijdens de diverse workshops die ik in de afgelopen jaren heb mogen geven merkte ik ook telkens dat juist het verhaal achter de creaties mij interesseerde. De gesprekken raakten steeds meer en daarin ontstond langzaam het stukje 'coaching' vanuit wat ik zag, hoorde en voelde. Ik noem mezelf geen coach, maar ik kan wel jouw spaceholder zijn, degene die jou de (ziels) ruimte geeft om je verhaal in alle openheid te delen en om jouw emoties te laten zijn, juist omdat daar een belangrijk deel van jouw heling ligt. Tijdens dat gesprek voel ik wat er mag zijn en ga ik je zeker uitnodigen om de diepte in te gaan.
Op dit pad heb ik wel trainingen gevolgd waarin ik het systemisch werken heb ontdekt en dat ik ook graag als extra inzet.
Heb je interesse in een workshop of een sessie? Neem dan contact op zodat ik ook met jou in gesprek kan gaan.
Tijdsduur; Ong 2,5 uur. Kosten; € 60,-
God is emotie
Ik ben fan van de gesprekken bij het programma De Verwondering dat op zondagmorgen utgezonden wordt.
Op deze zondag schoof Jakob van Wielink aan voor een bijzonder gesprek. Een gesprek dat mij op meerdere fronten raakte en waarbij de zin "God is emotie" een snaar raakte en uitnodigde tot het neerzetten van mijn eigen ervaringen.
"God is emotie"
God? Wie is God? Waar is God? Er zijn genoeg redenen om te twijfelen aan God, om er zelfs afstand van te nemen. Want waar is God als iemand ziek wordt, als er afscheid genomen moet worden van een geliefde, als je je baan kwijt raakt, je inkomen wegvalt en daarmee misschien zelfs je huis? Als er weer een oorlog uitbreekt, of een crisis onze veiligheid ondermijnt.
Er zijn genoeg redenen om God als een verzinsel te zien, en De Kerk maakt het er niet beter op. Zal weinig twijfelaars terug kunnen brengen bij het Geloof.
Ook ik ken de periode waarin niemand met mij over God moest beginnen, voelde me verlaten, en de Kerk toonde totaal geen gevoel, sprak alleen maar over zonde, terwijl ik net 2 belangrijke mensen in mijn leven af had moeten geven. De een kwam niet meer thuis door een aanrijding, de ander had een lang ziekbed achter de rug en moest na haar lange vechten toch opgeven. Daarin zal ook altijd een stuk verdriet blijven en dat mag. Dat hoort bij mij en mijn leven. Maar God was er op dat moment geen onderdeel van. We kennen allemaal wel het oordeel; Als er een God was, dan zou ziekte, armoede en honger niet bestaan.
Maar wat als we God nou eens anders gaan bekijken? Minder als die hooggeplaatste persoon die alleen maar een oordeel over ons wil vellen zodra we overleden zijn. Dat is wat de Kerk mij schetste, en ik kon nooit iets met dat verhaal. In mijn beleving is God Liefde.
Maar goed, ik was ondanks dat lang geen vriendjes met God. Ik zoek het zelf wel uit. Stop mijn verdriet vooral ver weg en zie wel hoe ik het leven doorkom.. Dat was lang mijn visie. Een visie die blijkbaar niet werkte, want uiteindelijk ging ik onderuit, wist niet meer hoe ik moest zijn, en wat ik moest doen om ooit nog eens iets van vreugde te kunnen voelen, ervaren.
Van alles geprobeerd, hulp gezocht, maar dat bracht niet wat ik nodig had. Wat had ik dan wel nodig? Precies dat waar ik niet naartoe wilde; de pijn doorleven, met begeleiding, dat wel, voor mijzelf was het te groot. Niet dat ik dit zelf meteen duidelijk had, alles in mij zat in de weerstand, vooral niet naar dat verdriet, vooral niet naar die pijn. Niet beseffend dat dit mij tegenhield om weer iets van licht te kunnen zien. Pas op het moment waar ik in de overgave ging, omdat ik het zelf echt niet meer wist, ging er een weg voor mij open.
Een simpele aankondiging in een weekblad bracht mij op een plek waar een ontmoeting plaats kon vinden, die mij weer bij degene zou brengen die mij kon begeleiden in het proces van afdaling.
Afdaling? Ja, afdaling. Daar heb ik niet om gevraagd, ik had immers geen idee, maar degene die me bijstond wist het wel al.. om het verdriet een plek te kunnen geven, mag je er doorheen. Gemakkelijk? Totaal niet! Het was een lange weg, maar als degene die je bijstaat, weet hoe het werkt en jou die weg vanuit liefde wil en kan laten gaan, ben je al halfweg.. Juist die liefde is belangrijk en daarin is God.
Besefte ik toen ook nog niet, ik was immers volop met mezelf bezig. Wat ik ergens wel besefte, was dat ik hoe dan ook tot de bodem moest gaan, zou ik dat niet doen, zou de pijn terug blijven komen.
Voor mijn gevoel is dat onze eigen kruisiging, de donkere nacht die we door moeten gaan om terug in het licht te komen. Geen kleinigheid, dat mag duidelijk zijn, maar het bijzondere is dat ik in dit proces wel ben gaan voelen dat er wel degelijk ‘iets’ is dat groter is dan het leven. De eerste glimlach kon er weer zijn, het eerste gevoel van er is nog iets om dankbaar voor te zijn. En langzaam het besef dat het verdriet ook juist een teken van liefde is. Het verdriet kon nu ook transformeren naar dankbaarheid voor wat ik wel heb gehad. Een liefdevolle moeder en een geweldige broer. Het fysieke missen kan nog steeds in momenten opduiken, maar ik kan oprecht zeggen dat de mensen die ik lief heb en die niet meer in het aardse zijn, wel bij me zijn, als ik aan ze denk voel ik de liefde, en de verbinding tussen ons. En dat kan niets meer bij me weghalen.
Genoeg om dankbaar voor te zijn, naast de stukken die blijven, en als bonus in dat hele proces ook een andere verbinding voelen. Niet omdat het door de kerk opgedrongen is, maar omdat ik het gevoeld heb tijdens mijn proces, in mijn gezin dat mij deze weg kon laten gaan, in mijn zussen die vanuit hun liefde er voor mij waren, in de mensen die me door de pijn konden begeleiden en ook in het proces zelf, waar alles ‘toevallig’ bij elkaar kwam.
Daar vond en vind ik God, Niet een wezen dat mij verteld hoe ik mijn weg moet gaan, niet een wezen dat van mij verlangt dat ik goed ben voor de ander; maar wel ‘iets’ dat groter is dan het leven zelf, dat vanuit liefde ons onze weg laat gaan in de hoop dat we uiteindelijk via onze emoties en inzichten beseffen dat er wel degelijk een verbinding is en dat we die bij en door elkaar kunnen zien.
Liesbeth
Wil jij jouw verhaal delen? Heb je ervaringen of emoties die gedeeld willen worden? Soms is een luisterend oor al heel waardevol.
Rouw in Kleur
Rouw, rouw om het verlies van een geliefde, brengt donkerte in ons leven, rouw voelt zwaar, zwart. Het haalt alle kleur weg uit het leven, geen gouden randjes meer aan de dagen, geen licht dat verwarmt. In het donkerste donker is alleen kou, althans zo voelt het. Been there, done that..
Het licht is er wel, nog steeds, het leven is nog steeds gevuld met kleur, alleen ervaart degene in diepe rouw dit niet, voelt het alsof samen met de liefde alle kleur is verdwenen.
En toch…rouw, verdriet, is juist een teken van liefde, anders kon je zonder problemen doorgaan met je leven. Degene die je verloor “verdiend” je verdriet. Het is zeggen ‘ik hou zoveel van je’ zonder de woorden.
Om te kunnen helen mag het rouwproces er ook zijn, daarin vinden we een nieuwe weg om ons met de ander te verbinden. Want een compleet afscheid zal er nooit zijn. Dat is het cadeau dat we door het rouwproces kunnen ervaren. “Niet meer hier, maar altijd bij ons” Is een waarheid die alleen de tijd ons kan leren. De liefde tussen jullie gaat niet verloren, het vraagt alleen een andere manier van zijn.
Ervaar jij het donkere van rouw, laat me je dan meenemen in een samenzijn waarin we zelf weer voorzichtig wat kleur brengen.
Wellicht kun je dan ook ervaren dat kleuren juist helend kunnen werken.
Zelf heb ik het encaustic ontdekt net voordat het proces van gestolde rouw zich liet ontvouwen. Werken met was en kleur heeft me geholpen in een zwaar maar waardevol traject en ik wil je graag laten ervaren wat kleur voor je kan doen.
Rouw in andere vormen: Niet alleen afscsheid nemen van een geliefde brengt rouw; er zijn vele vormen van afscheid nemen die een stukje rouwverwerking vragen, denk aan;
Het verliezen van je gezondheid, het verliezen van je baan, een scheiding,
Angst en zorgen als je partner ongeneeslijk ziek is, maar ook diepgaande levensvragen kunnen via kleur wellicht meer inzicht brengen.
We gaan ons omgeven met kleur, je hoeft niet te kunnen schilderen of tekenen, We werken op een manier waardoor er vanzelf iets moois kan ontstaan in die kleuren.
Naast het werken met kleur mag jouw verhaal er volop zijn, ik ken verdriet, ik weet wat het kan doen. Ik weet ook dat degene aan ‘de andere kant’ graag wil dat je de kleur van het leven toelaat.
Ik ben geen therapeut, ook geen coach, ik ben ervaringsdeskundige en ik wil jou graag een stukje verder helpen om weer kleuren te zien en ervaren.
Kosten: € 60,- . Tijdsduur 2,5 tot 3 uur
Interesse? Stuur me een berichtje via onderstaand formulier en ik neem zo snel mogelijk contact met je op.