Heb het leven lief... het is soms zo gemakkelijk gezegd, maar niet iedereen voelt de vreugde van het leven. 

We krijgen allemaal met teleurstellingen te maken, maar onder ons zijn er ook zielen die meer dan een teleurstelling moeten verwerken, mensen met trauma's, mensen die niet weten hoe ze een verlies een plek moeten geven, mensen met een groot verlangen dat nooit vervuld zal worden. We kunnen nooit 100% weten hoe een ander zijn/ haar levensprocessen ervaart. We kunnen wel een luisterend oor bieden  als iemand zijn/ haar verhaal wil delen.   Delen is belangrijk in het helen, zeker als daarin alle emoties mogen zijn. 

Heb jij iemand in die andere wereld?  Iemand die het leven los moet laten? Of er voor gekozen heeft om het leven los te laten? 

Dan zul je tijd nodig hebben om te helen. Misschien kan het een troost zijn als je er vertrouwen in hebt dat die ander nooit helemaal weg is. Dat er altijd een verbinding met die ander en tussen jullie blijft.  Liefde vergaat niet, en is groter dan het leven zelf. 

Als het verdriet nog vers is, kan de pijn zo groot zijn dat verbinding niet gevoeld wordt. Tijd zal de wond nooit helemaal helen, maar door je te uiten, en door je tranen te laten zijn, kan er ook weer ruimte ontstaan om die liefde te voelen die nooit echt weg was. 

Afscheid nemen kan wisselende emoties brengen, verdriet,pijn, frustratie, boosheid.. maar het kan ook rust brengen al het lijden misschien te zwaar was.  Ook dat mag er zijn. Laat je nooit door iemand zeggen dat jouw emoties er niet mogen zijn. 

Afscheid nemen kan ook in een andere vorm op je pad komen. 

Ook als je bv een baan los moet laten of je bedrijf hebt verloren kun je in een rouwfase terecht komen, ook dan zul je in een rollercoaster van emoties meedraaien,  En ook die mag je doorleven,